Mijn naam is Wim van Ooijen.
Ik ben geboren in 1968 in Geldermalsen en ben daar nog steeds woonachtig.

Lang geleden, ik  was toen een jaar of 20, heb ik van mijn opa zijn spiegelreflexcamera gekregen.
Door middel van veel proberen en doorzetten kwam er een serie foto’s van kastelen en landhuizen.
Toen ik qua werk steeds drukker werd is de reflexcamera aan de kant gelegd en zijn er voornamelijk met een compactcamera foto’s gemaakt voor mijn werk en tijdens vakanties.
Toen ik in 2000 ziek werd en ineens veel meer tijd had heb ik een Canon 300 gekocht en later een 300D. Het plezier in foto’s maken is toen weer helemaal teruggekomen.
Inmiddels- alweer een aantal camera’s verder, ik ben nu bij de 5D -doe ik weinig anders meer dan foto’s maken. Sinds een aantal jaren ben ik lid van fotoclub de Betuwe en is ook de kwaliteit van de beelden omhoog geschoten. Fotograferen in clubverband en al de commentaren die daarbij horen werken inspirerend.

Spelen met de werkelijkheid.
Mijn idee is dat je bij het bekijken van een foto niet gelijk hoeft te zien wat erop staat.
Zo zijn mijn abstracte beelden ontstaan. Alles is abstract te maken van natuur tot architectuur.
De begraafplaatsfoto’s zouden in eerste instantie ook volgens dit principe gefotografeerd worden.
Toen ik hier eenmaal mee bezig was ben ik van de principe afgestapt en zijn de foto’s zoals in de gallery ontstaan.
Verder fotografeer ik graag architectuur; de liefde voor mooie gebouwen en de vooral nieuwe gebouwen komt voort uit mijn werkzame verleden. Architectuur fotografeer ik klassiek, abstract of in het donker.